Parę dni temu obchodziliśmy już 77 rocznicę Powstania Warszawskiego. Jak wiemy z historii Polski, była to wówczas największa akcja zbrojna podziemia w Europie, przez Niemców okupowanej. Na mocy postanowienia Dowódcy AK generała Komorowskiego Tadeusza, zaczęła się 1 sierpnia 1944 roku. W ciągu kolejnych 63 dni powstańcy toczyli bitwę, której ideą była Polska niepodległa, wolna od niemieckich działań wojennych a także sowieckiej władczości. Według szacunków, około 16 tys. ludzi zostało pozbawionych życia w czasie walki o stolicę, z kolei rannych było 25 tys. osób, wśród nich ponad 6 tysięcy ciężko rannych. Co więcej, około 30 % osób, które w okresie Powstania Warszawskiego poniosły śmierć, to ofiary egzekucji dokonywanych poprzez policyjne formacje niemieckie a także wojskowe. Bez wątpienia największe nasilenie zbrodni na ludziach nastąpiło w okresie pierwszych 2 tygodni sierpnia 1944 - kiedy działał rozkaz Hitlera dotyczący eksterminacji ludności Warszawy.

Niestety, mimo wielkiego poświęcenia i uderzającego bohaterstwa żołnierzy Armii Krajowej, i zwykłych cywili - Powstanie nie powiodło się. Mimo tego, z całą pewnością trzeba dbać o pamięć a także odwagę osób angażujących się w walkach i oddać im zwyczajny szacunek, bo przecież toczyli walkę o godność i wolność człowieka. Z tego względu warto nie tylko w ten jedyny dzień w roku, ale też częściej zatrzymać się na kilka chwil w tym codziennym pędzie i uświadomić sobie, ile wyrzeczeń oraz poświęceń musieli przyjmować ludzie w tych trudnych czasach i w jak bohaterski sposób pokazywali swoją determinację, odwagę, heroizm oraz chęć jednoczenia się. Aktualnie nietrudno jest (nie mając żadnego pojęcia) oceniać tamtych ludzi, tylko nie zapominajmy o tym, iż żyli oni w zdecydowanie innych realiach niż my. Warto także zapoznać się dobrze z historią Powstania Warszawskiego, aby dowiedzieć się o większej ilości informacji, które również są istotne i potrafią odmienić nasze myślenie w zasadzie diametralnie. Ukażmy swoją empatię a także respekt.